۸ درس برای آموزش استفاده از اینترنت به کودکان

در این مقاله با دو پدیده مهم که مدام در حال رشد و تغییر هستند سر و کار داریم؛ کودکان و اینترنت که گاهی اوقات تنظیمات
ایمنی هم نمی‌توانند برای کنترل صحیح این دو کافی باشند. علاوه بر امکاناتی مانند گوگل safesearch که برای اینترنت پاک طراحی شده‌اند، نیاز است تا والدین آموزش‌های بیشتری درباره اینترنت به کودکانشان بدهند؛ اما دقیقاً چه زمانی برای این کار مناسب است؟ ما در یوزنامه سعی داریم تا با آموزش‌های صحیح، روش‌های مناسبی را برای آموزش کودکان درباره استفاده صحیح از اینترنت ارائه دهیم. با ما همراه شوید…

هشت درس اساسی اینترنت برای آموزش به کودکانتان  

به گفته Amy Mori، کارشناس کودکان در About.com و نویسنده کتاب” ۱۳ کاری که افراد با ذهن روانی قدرتمند هیچ وقت انجام نمی‌دهند” این دروس می‌بایست به محض برخورد کودکانمان با اینترنت به آنها آموزش داده شود.

مورین میگوید: به طور کلی درس درباره این است که اینترنت می‌تواند یک ابزار فوق‌العاده قوی باشد و لزوماً نیاز نیست که خطرناک شود، اما اتفاق‌های بدی نیز ممکن است رخ دهند.

سنِ تقویمی و سنِ رشد (بلوغ روانی کودک) می‌توانند با یکدیگر فاصله داشته و متفاوت باشند، بنابراین مورین تأکید می‌کند که می‌بایست مکالماتمان با کودک، به طور مستمر ادامه داشته باشد و هر مکالمه مخصوص یک نوع بلوغ می‌باشد.

هم‌چنین دانش آموزان متوسطه نیز باید بدانند که چگونه با قُلدری‌های سایبری و پورنوگرافی مقابله کنند و چقدر باید اطلاعات خود را در اینترنت کنترل و از تنظیمات حریم خصوصی خود چگونه استفاده کنند.

بر اساس تحقیقات Pew در خصوص پروژه اینترنت، ۶۹ درصد از پدران و مادران در سال ۲۰۱۲ درباره چگونگی فعالیت آنلاین کودکان خود و امکان تأثیر این فعالیت‌ها بر روی تحصیلات آکادمیک آینده آن‌ها یا موقعیت‌های شغلی‌شان، ابراز نگرانی کرده‌اند.

لیست زیر هشت درسی را که می‌بایست به‌توسط آن‌ها کودک خود را آموزش دهید به شما معرفی کرده است:

۱- نیازی نیست که از هر کسی اطاعت کند

بر اساس گفته مورین مهم‌ترین درس این است که نیازی نیست کودکان از هر کسی اطاعت کنند و این موضوع زمانی اتفاق می‌افتد که آن‌ها با نزدیک شدن به یک بیمار روانی در اینترنت یا حتی یک دوست، تحت فشار بسیار زیادی قرار بگیرند تا مجور به انجام کاری شوند؛ اما می‌دانند نیازی نیست آن را انجام دهند. این مشاوره، راه‌حلی است برای تعیین حدِ مرز بدون نیاز به نظارت ۲۴ ساعته تا مطمئن شوید کودک شما به راحتی و قبل از آن‌که نیاز به تذکر شما باشد کامپیوتر را خاموش کند. شما هم‌چنین نیاز است که این درس را بدون توجه به سنِ کودک یا نوجوان خود برای آن‌ها تکرار کنید زیرا این موضوع برای تمامی کودکان در تمامی سنین رخ می‌دهد و بیشتر زمانی که کودک شما با دیگر کاربران اینترنت برخورد می‌کند و با دوستان خود در شبکه‌های اجتماعی چت می‌کند رُخ می‌دهند.

۲- ما با کمک همدیگر از مشکلاتمان درس می‌گیریم

مورین می‌گوید: کودکان سخت تلاش می‌کنند تا اشتباهات خود را پنهان کنند و خود، آن‌ها را درست کنند. قبل از آن‌که کودکتان بتواند برای خود مشکل درست کند، همانند باز کردن تصادفی وب‌سایت‌های نامناسب یا ارسال عکسی که به آنها مربوط نیست، پدرها و مادرها باید این موضوع را روشن کنند که صداقت همیشه بهتر از این است که اشتباه خود را پنهان کنند و دروغ بگویند. پیشنهاد مورین به آنها اجازه می‌دهد که بفهمند اتفاق‌ها چه بخواهند و چه نخواهند اتفاق می‌افتند و ممکن است این اصلاً به خاطر اشتباه آن‌ها نباشد. کلید این موضوع این است که نقشه‌ای قبل از به وقوع پیوستن اتفاقات کشیده باشید.

۳- ساده شروع کنید:

به خاطر آن‌که کودکان، دوستان یا بزرگترهای خود را می‌بینند که وارد شبکه‌های اجتماعی می‌شوند، آن‌ها نیز وسوسه می‌شوند که بزرگترهای خود را دنبال کنند. این لحظه زمانی است که نیاز است کمی سازش کنید و اجازه دهید تا در شبکه‌های اجتماعی ساده‌تر عضو شود، به‌خصوص در سنین جوانی فرزند خود باید بیشتر سازش کنید. به جای اجازه دادن به آن‌ها برای پیوستن به فیس‌بوک و توییتر که در آن‌ها تنظیمات حریم خصوصی می‌توانند پیچیده و اطلاعات خصوصی بیشتر در معرض دسترسی هستند باید آن‌ها را به سمت پلتفرم‌هایی هم‌چون پینترست که ساده‌تر است سوق دهید.

۴- قوانین هنوز هم در اینترنت هم اعمال می‌شوند

در حالی که فیسبوک، تامبلر و پینترست محدودیت ثبت‌نام زیر ۱۳ سال را اعمال کرده‌اند، با این حال بسیاری از بچه‌ها در هنگام ثبت‌نام در این سایت‌ها درباره سنِ خود دروغ می‌گویند تا بتوانند ثبت‌نام کنند. کودکان و نوجوانان باید بدانند که همان‌طور که محدودیت سنی برای دیدن فیلم برای آن‌ها وجود دارد و نمی‌توانند فیلم‌های غیر مربوط به خود را خریداری کنند، محدودیتی نیز برای ثبت‌نام آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد که دروغ گفتن درباره سن خود برای ثبت‌نام در آن‌ها کار درستی نمی‌باشد.

۵- چسبیدن به این موضوع که چه چیزی راحت‌تر است

در سایت‌های محتوایی هم‌چون یوتیوب پیشنهاد می‌شود که والدین دستور العمل‌های خاصی را بر اساس آن‌چه که فرزندشان از آن لذت می‌برد نتظیم نمایند. به طور مثال اگر کودک شما از برنامه x لذت می‌برد به او بگویید که اجازه دارد یکی از ویدئو‌های برنامه x را تماشا کند. به هر حال با وجود این برنامه‌ریزی‌ها والدین نیاز است باز هم نظارت مستقیم خود را داشته باشند، زیرا یک ویدئو ممکن است با وجود داشتن رده‌ی سنی باز هم دارای محتوای غیر مناسب فرزندان را داشته باشد.

۶- سعی نکنید تنظیمات حریم خصوصی را دست‌کاری کنید

فهمیدن تنظیمات حریم خصوصی اغلب برای بچه‌ها کار سختی است بنابراین نیاز است که والدین قبل از پیوستن کودکانشان به شبکه‌های اجتماعی درباره این تنظیمات گفت‌وگو کنند. به آن‌ها بگویید که پُست‌های چه کسانی را می‌توانید ببینید و چه کسانی می‌توانند پُست‌های شما را ببینند و به آنها یاد دهید که با این وجود نیاز است که در به اشتراک‌گذاری‌هایشان کمال احتیاط را رعایت کنند.

۷- اهدای زمان آنلاین شدن به عنوان پاداش

اکثر والدین زمانی را که کودکان‌شان می‌توانند از اینترنت استفاده کنند را به آن‌ها پاداش می‌دهند حتی زمانی که سن بچه‌هایشان بیشتر شده یا برای اولین بار لپ‌تاپ خریدند. این سیاست بسیار خوبی است زیرا این کار فرزند شما را از  عادت‌های بد در بزرگسالی دور می‌کند.

۸- فعالیت‌های خاص نظارت خواهند شد

اطلاعات شخصی، مانند رمز عبور برای کامپیوتر خانوادگی و یا اطلاعات کارت اعتباری ، باید توسط والدین وارد شوند و به کودکان اجازه وارد کردن این رمزها داده نشود. توصیه مورین این است که به کودکان می‌بایست به تدریج آزادی آنلاین داد. به طور مثال به آن‌ها بگویند تنها زمانی می‌توانند به تنهایی از کامپیوتر استفاده کنند که در فضایی اشتراکی مانند هال و کنار دیگران باشند

.

منبع: یوزنامه